In de werkplaats/atelier te Zaandam, waar alles bedekt is met een dikke laag stof en steengruis, liggen stukken steen van verschillende soorten, maten en kleuren te wachten tot ze door de beeldhouwster onder handen worden genomen. Een deel van de materialen worden vaak door de kunstenares rechtstreeks uit de steengroeven in Italië gehaald.
Hakken in steen is een zwaar en tijdrovend werk. De beelden in steen zijn een weergave van emoties. Het verbeelden van het non-verbale is de uitdaging. Met hun krachtige vormen en gladgepolijste oppervlak nodigen de werken de toeschouwer uit tot aanraking en tot het delen van de vastgelegde emotie. Andere delen van het beeld kunnen daarentegen soms onaangetast blijven, waardoor een groot contrast ontstaat tussen de ruwe oorspronkelijke steen en het 'aaibare' oppervlak.
Techniek:
Nadat het stuk ruwe steen zorgvuldig is uitgezocht, kan het hakken beginnen. De kunstenares werkt in tal van steensoorten; van zeer hard tot extreem zacht. Er wordt gebruik gemaakt van een vuistbeitel, een pneumatische beitel en/of slijpers. Voor wat betreft het polijsten loopt de dichtheid van de gebruikte korrel van het schuurpapier uiteen van 300 tot 1500. Eerst wordt droog geschuurd en de laatste fases gebeuren met water. Afhankelijk van de steensoort wordt het beeld uiteindelijk met behulp van polijstpasta, waarbij het beeld verwarmt wordt, tot haar maximale glans afgewerkt waarna met steenwas uitgepoetst.
De beelden staan op de grens van abstract en figuratief. Ze zijn gemaakt vanuit de verbeelding, niet naar de werkelijkheid. Wat wezenlijk is voor een vrouw wordt weergegeven, soms zelfs in een wat geïdealiseerde vorm. Het materiaal doet de rest; gladde gepolijste oppervlakken, soms contrasterend met ruwere delen. De kunstenares zegt hierover: “Ik beeld onderwerpen af zoals het in mijn hoofd zit. Als ik aan een beeld begin, weet ik ook nooit wat precies het eindresultaat zal zijn.
De schilderijen van Brenda van der Wel hebben ruimte nodig en het zijn niet alleen de formaten die daarbij een rol spelen. Het zijn vooral de prachtige, warme, contrastrijke kleuren die haar krachtig aangezette figuren zo naar voren laten komen, waardoor zij bezit nemen van de omgeving. Niet elk detail wordt uitgewerkt, het gaat in de eerste plaats om “suggestie van aanwezigheid”. De schilderijen zijn dan ook niet bedoeld als exacte kopie van de werkelijkheid om ons heen, maar als verbeelding van de èigen werkelijkheid! Hiervoor zijn kleur en sfeer zeer bepalend. Meestal zijn het simpele dingen uit de directe omgeving die het begin vormen van een schilderij of ets. Al werkend ontstaat er dan een verzameling van contrasten rondom hetzelfde thema. Het motief verandert, vervreemdt al werkend van zeer herkenbaar naar een lossere en vrijere vormgeving. Aan het begin van dit proces is niet altijd duidelijk waar het werk precies uit zal komen en ontwikkeld zich het schilderij min of meer door een wisselwerking tussen schilder en doek.
Techniek:
Alle getoonde werken zijn veelal geschilderd met professionele acrylverf op linnen. Meestal schetst zij met houtskool voordat ze gaat schilderen. Het schilderij wordt door middel van een onderschildering opgezet. Deze onderschildering wordt niet helemaal weg geschilderd, maar blijft plaatselijk doorschemeren door de soms verdunde acrylverf. Het gedeeltelijk zichtbaar laten van de oorspronkelijke schets of tekening geeft een extra laag aan het werk. De subtiele contrasten in structuur en kleurdiepte die zo ontstaan verlevendigen het oppervlak van het schilderij. Vaak wordt ook nog met houtskool door het werk heen getekend wanneer het schilderen in feite al klaar is. Soms is het mooi wanneer daardoor de beginfase onzichtbaar overvloeit in de laatste fase.
Zij gebruikt naast paletmes en brede penselen ook een verfijnde techniek zodat een losse toets in het werk ontstaat. Soms wordt in de laatste fase van een schilderij inkt gebruikt om de laatste accenten aan te geven.